عسل دیابتی

عسل دیابتی چیست؟

عسل دیابتی یکی از محصولات بیشمار زنبور عسل است که در مقایسه با انواع دیگر عسل درصد کربوهیدرات، گلوکز، فروکتوز و ساکارز کمتری دارد. از آنجایی که عسل به طور کلی یک قند طبیعی کربوهیدارات است، طبیعی است که بر قند خون تاثیر بگذارد. برای مثال در مطالعاتی که در سال ۲۰۰۴ انجام شد، این ارزیابی به عمل آمد که عسل همچون قند شکر، افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ را درگیر کرده است.

همچنین محققان دریافتند که در افراد دیابتی، عسل دیابتی باعث افزایش قند خون تا ۳۰ دقیقه پس از مصرف شده‌است اما با این حال سطح قند خون تا حدود ۲ ساعت بعد کاهش یافته و به سطوح پایین‌تری نسبت به قند شکر می‌رسد. جدای از این نتیجه، محققان دریافتند که ترشح هورمون انسولین نیز که اصلی‌ترین عامل کاهش دیابت و قند خون است نیز، پس از مصرف عسل دیابت افزایش یافته است.

خواص عسل دیابتی

تحقیقات بر روی کشف خواص عسل دیابتی همچنان ادامه دارد. تاکنون تعدادی از محققان، آزمایش‌هایی در این زمینه انجام داده‌اند و مقالات علمی نیز در این زمینه به چاپ رسیده است. مهم‌ترین خواص عسل دیابتی عبارتند از:

• افزایش انسولین در بدن

هورمون انسولین از پانکراس (لوزالمعده) ترشح شده و مهم‌ترین نقش را پایین آوردن قند خون ایفا می‌کند. یکی از تحقیقات انجام‌شده که بر روی بیش از ۵۰ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۱ انجام‌شد، در این زمینه ثابت می‌کند که عسل به نسبت قند شکر تاثیرات کمتری بر قند خون داشته و همچنین سطح پپتید C را افزایش می‌دهد. پپتید C ماده‌ای است که هنگام تولید انسولین در بدن آزاد می‌شود و باید در سطح نرمال باقی بماند تا ترشح انسولین کاهش نیابد.

• کاهش خطر قلبی در بیماران دیابتی

برخی از شواهد موجود در نحقیقات انجام‌شده در این زمینه ثابت می‌کند عسل دیابتی می‌تواند چندین عامل خطر بیماری قلبی که در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ شایع است را کاهش دهد. عسل دیابتی می‌تواند سطح کلسترول LDL، تری گلیسیریدها و التهابات را کاهش دهد. اما همچنان پیشنهاد می‌شود مصرف آن در افراد مبتلا به دیابت به صورت محدود صورت بگیرد.

• درمان و بهبود زخم‌های دیابتی

از عسل دیابتی نه تنها به صورت خوردنی، بلکه صورت موضعی و مالیدنی بر روی زخم‌های دیابتی نیز به کار می‌رود. تحقیقات انجام شده در این زمینه ثابت می‌کند که مالیدن عسل دیاتبی بر روی زخم‌های دیابتی، می‌تواند در بهبودی سریع این زخم‌ها موثر باشد و حتی در مواردی از قطع شدن عضو نیز جلوگیری کند